कधीकधी मन रिकामं रिकामं होऊन रहातं
तर कधी नको इतकं भरभरून येतं..
कधी धबधब्यासारख्या कोसळत्या आठवणी
तर कधी झ-यासारखी सुरेल खळखळणारी गाणी
कधी मनात उमटत जातात अनघड आडवळणी वाटा
कधी उदास झाकोळलेल्या सावल्या फेर धरतात
कधी कोंदून गेलेल्या आभाळासारखं खिन्न मन
तर कधी उन्हाळलेल्या
लख्ख सोनेरी आशांनी झळाळलेलं मन...
पंख लावून प-यांचे स्वप्नात भरकटणारं चुकार पोर मन
हातात सोनेरी सुख धरून मावळलेल्या ता-यांचा शोध घेत
डोळे पुसणारं कापरं मन..
पाठीवर फिरलेल्या मायेच्या हातांची सय येताना हसून साजरं करणारं अबोल मन ..
कसंही झालं तरी मन आपलंच असतं, फक्त आपलं
कधीकधी ते रिकामंरिकामं होऊन रहातं
तर कधी नको इतकं भरभरून वहातं..
-स्वाती.